ในบทความการผันเสียงวรรณยุกต์
ผมได้แนะนำการจำเสียงวรรณยุกต์โดยใช้ตารางผันเสียงวรรณยุกต์ไปแล้ว
ตารางดังกล่าวนั้น
มีความจำเป็นมาก แต่อย่างไรก็ดี ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด วิธีที่ดีที่สุดก็คือ เมื่อเราออกเสียงคำใดในภาษาไทยนั้น
เราต้องรู้เลยว่า คำนั้นเป็นเสียงวรรณยุกต์ใด
วิธีการนี้
เป็นวิธีการที่นักภาษาศาสตร์ฝึกฝนกัน ตอนเรียนปริญญาโทผมก็ฝึกฝนอย่างหนัก
แต่สารภาพจริงๆ ตอนที่เรียนอยู่ ผมก็ทำไม่ค่อยได้หรอก เพราะ ความจำเดิมมันขัดขวางความรู้ใหม่
เพื่อนที่เรียนมาจากเอกอื่นๆ
ทำได้กันทุกคน ผมมาเข้าใจเรื่องนี้จริงๆ
ก็ตอนที่จบมาแล้ว
ขอยกตัวอย่างภาพของเสียงวรรณยุกต์ใหม่ ดังนี้
เสียงวรรณยุกต์ทั้ง
5 เสียงนั้น มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ถ้าเราตั้งใจจำจริงๆ มันก็ต้องทำได้
เสียงเรียบตลอดไป
ไม่มีสูงมีต่ำ คือ เสียงสามัญเป็นเสียงกลาง เสียงเอกเป็นเสียงต่ำ
เสียงตรีเป็นเสียงสูง
ลองออกเสียง
กา...................... ยาวๆ ข่า...................ยาวๆ ม้า............... ยาวๆ เราก็จะรู้ว่า เสียงมันแตกต่างกันมาก
เสียงโท
กับเสียงจัตวาก็แตกต่างกันเป็นอย่างมาก ลองออกเสียงกันดู
ถ้าวิธีการดังกล่าวทำไม่ได้ หรือได้เป็นบางคำ อีกวิธีหนึ่งก็คือ มือวิเศษ ดังภาพด้านล่าง
เสียงทุกเสียงในภาษาไทย
สามารถผันเสียงวรรณยุกต์ได้ครบ 5 เสียงทุกคำ ผมขอยืนยันในฐานะนักภาษาศาสตร์
ที่ครูภาษาไทยบอกว่า
อักษรกลางคำตายที่เป็นเสียงสามัญไม่มี มีแต่เสียงเอกนั้น
เป็นการเข้าใจผิดของครูภาษาไทยเอง
ถ้าเราลองออกเสียงดู
มันก็ออกได้
แต่มันไม่มีตัวเขียนเท่านั้นแหละ
อย่าลืมว่า
เสียงสามัญมันสูงกว่าเสียงต่ำ เสียงต่ำคือ
เสียงเอกยังออกได้ ทำไมเสียงสามัญจะออกไม่ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น